FERÐ

f.

1) journey (gera ferð sína heiman); vera í ferð með e-m, to travel with one;

2) conduct, behaviour (kurteiss í ferð).

* * *

f. (farðir, pl. exploits, Haustl.), travel, journey, Fms. i. 3, iv. 3, Nj. 7, Ísl. ii. 126, Ann. 1242, Sturl. iii. 38, Ld. 96, Dipl. v. 18; ekki verða allar ferðir til fjár (a saying); um-f., a round, circuit; vel-f., welfare.

COMPDS: ferðabók, ferðahugr, ferðalag, ferðamaðr, ferðarbroddr, ferðarleyfi, ferðarmót.

II. á-ferð, the texture of cloth.